از گذشته های دور که برخی آن را منتسب به یونان باستان و زمان سقراط و افلاطون میدانند، فن سخنوری و ،خطابه اهمیت ویژه ای یافت و مورد توجه قرار گرفت از همان زمان تاکنون که شاهد تحول بی رویه ارتباطات و گسترش و پیشرفت این علم – ارتباطات میان فردی تا ارتباطات جمعی – هستیم، ضرورت توجه به مخاطب، مورد توجه است. در حقیقت گاهی به دنبال آن هستیم تا صرفا یک محتوایی را بیان نماییم؛ در این حالت نیازی نیست به مخاطب، توجه جدی صورت گیرد. اما گاهی به دنبال انتقال محتوا و فهم آن توسط مخاطب هستیم. گاهی نیز به دنبال تکمیل چرخه انتقال پیام از فرستنده تا گیرنده هستیم و برای تحقق این منظور، عنصر مخاطب و فهم او برای ما اهمیت فراوانی خواهد داشت. در چنین جایی اصطلاحا به دنبال اقناع مخاطب هستیم؛ فلذا این مهم است که با زبان مخاطب با او سخن بگوییم