یکی از کارهایی که نمی‌گذارد مردم درگیر ربا و بروکراسی اداری بانک‌ها با سود آنچنانی شوند، ایجاد صندوق قرض الحسنه است.
از آنجایی که هیچ نوع محدودیتی در ایجاد این نوع صندوق‌ها وجود ندارد لذا هر کسی می‌تواند در مسجد، محله، همکاران محل کار و حتی در مدرسه بین همکلاسی‌ها یک صندوق قرض الحسنه راه‌اندازی کند.
در روش اول به عنوان مثال یک گروه قرض الحسنه در بین جمعی از دوستان ایجاد شده است، ابتدا باید یک نفر از بین این اعضا یک نفر به عنوان سرگروه انتخاب می‌شود و به عنوان وکیل جمع به عنوان هفتگی یا ماهانه پول‌ها را به حساب این شخص واریز می‌شود.
بعد از جمع شدن پول‌ها در حساب سرگروه، وی تصمیم می‌گیرد بر اساس نیاز اعضای جمع به چه کسی وام پرداخت کند.
در روش دوم تمام اعضای دوستان به شکل هفتگی یا ماهانه دور هم جمع می‌شوند و اعضا تصمیم می‌گیرند بر اساس مشورت و اولویت بندی به چه کسی وام بدهند و یا این کار با قرعه کشی انجام می‌شود.
نکته حائز اهمیت در هر دو مدل مربوط به میزان وام، تاریخ پرداخت اقساط، مکان برگزاری جلسه، ضمانت افراد، تعداد نفرات صندوق و… توسط اعضا تصمیم گیری می‌شود.
در گزارش‌های بعدی با انواعی از صندوق‌های قرض الحسنه آشنا می‌خواهیم شد.
